Przedszkole im. Jana Brzechwy w Małomicach

                     Z racji zakończenia tygodnia składamy na samym początku naszej wypowiedzi, wszystkiego NAJlepszego, wszystkim kobietom oraz mężczyznom z racji obchodzonych świąt  . Skąd o tym wiemy? Ponieważ sami je obchodziliśmy. Dziewczyny m.in. robiły laurki dla chłopaków takie „supermęskie”, a chłopcy – dziewczynom też dosyć kobiece, a już na pewno bardzo kolorowe (ciocia Ania przygotowując części składowe tych niespodzianek nie była świadoma tego, co świetnego „wyrzeźbiła”, mogliśmy tylko powiedzieć WOOOW  !!!! Nawet nie wiedziała, że coś tak niesamowitego JEJ wyjdzie, człowiek uczy się faktycznie całe życie.....).  

Z racji naszych świąt, mieliśmy możliwość być pierwszymi i wybierać zabawki. Byliśmy królowymi, królami i to było coś. Bo każdy chce być „choć przez chwilkę” kimś wyjątkowym i mieć możliwość wyboru. W tych dniach, dość emocjonujących, rozmawialiśmy o tym, jaki powinien być fajny dżentelmen i jaka fajna dziewczyna. Nasze wypowiedzi były dość przemyślane i coraz bardziej głębokie, wczuliśmy się w rolę odpowiadając na dość delikatne pytania. To było po prostu poruszające.…..

Oprócz takiej nostalgii, panowała także emocjonalna euforia, ponieważ tańczyliśmy, .....  i to duuużo! Dedykowaliśmy tańce płci przeciwnej bawiąc się przy ulubionych utworach. Odwiedziliśmy znajomych w PP „Chrobrym” wspólnie przeżywając słuchowisko artystów z Filharmonii, którzy prezentowali nam różne instrumenty nie będące instrumentami, czyli „coś z niczego”. Były szklane butelki, grzebienie, rury, a także ostre piły i butle gazowe, to było niesamowite . Poznaliśmy w czasie zajęć piosenkę z dawnych lat „Motylem jestem”, którą wykorzystaliśmy, ponieważ obchodziliśmy święto motyla. Wiemy, jaką długą drogę przechodzi motyl, by być pięknym i czarującym owadem. Chłopaki mówili, że nie będą zabijać gąsienic. I o to chodziło! Wiemy, że z nich rodzą się piękne i kolorowe motyle, a my takie zrobiliśmy „odręcznie” i to dosłownie – malując dłonie różnymi kolorami farb. Na pewno będziemy badać i obserwować życie motyli, jak przyjdzie czas, a na razie, obserwowaliśmy, co się stanie z tulipanem, który nie ma powietrza? Dalszy ciąg będzie w następnym tygodniu .

Pani zrobiła cały tydzień świąteczny, znalazła także święto we wtorek. Tak oto obchodziliśmy Dzień Logopedy. Niestety „naszego” logopedy tego dnia nie było, ale za to byli Jego przedstawiciele. Chłopaki po prostu prowadzili zajęcia, pokazywali nam, jakie ćwiczenia w domu powtarzają i jak trzeba je wykonywać. Ale byli zbulwersowani, jak my nie zawsze uważnie ich słuchaliśmy  . Już wiedzą, jak nasza Pani musi się czuć, kiedy wszyscy rozrabiamy? Musi być jej ciężko – staramy się zatem zmienić  .

 Do marcowych świąt doszła w czwartek rozmowa o psach. Już w tym roku chyba o nich trochę rozmawialiśmy, ale powtórzyliśmy najważniejsze wiadomości o bezpieczeństwie związanym podczas spotkania z psem (oraz zachowania ostrożności przy spotkaniu z innymi zwierzętami). Dowiedzieliśmy się, że są na świecie, jak i w naszej Polsce psy, które pracują, pomagają, ale także ratują życie  . Poznaliśmy odmiany psów pasterskich, tropiących, górskich, przewodników, myśliwskie oraz „te nasze – domowe”. Boszzzz….. jakie historie opowiadaliśmy o swoich psach! Normalnie można by było filmy pisać . Ważne, że temat nas zaciekawił i potrafiliśmy o tym rozmawiać. U nas inaczej się nie da – każdy ma coś do powiedzenia, a to nasza zaleta  . Na zajęciach dodatkowych było pomyślnie, a na rytmice zaczęliśmy taniec, który podbił nasze serca, także chłopacy tańcząc i wywijając hip – hopa. Kacper, Karol, Olek, Jan i Czarek – dali popis. Będzie trzeba przyjrzeć się bliżej tej odmianie muzyki .

  Oj bardzo obfity był ten tydzień, jak sami widzicie, więc czas trochę odpocząć. Pozdrawiamy